Жолданған уақыты: 03:00 - 2014/10/20

11 жастағы Ербосыннан ем алғандар не дейді?

20.10.2014 10:11

Кейінгі кездері Қызылорда облысындағы Аралқұм деген ауылында тұратын емші бала туралы сөз дүрілдеп тұр. Бұл жөнінде таяуда «Замананың» қосымшасы – «Ауырмаңыз!» газетінде де «11 жасар емші бала» деген тақырыпта мақала жарық көрген болатын. Осыдан кейін редакцияға хабарласушылар саны көбейді. Олардың бірі емші балаға таң қалса, екіншілері одан ешқандай шипа көрмегендерін айтуда. Осыған орай біз екі кісінің айтқандарын оқырман назарына ұсынғанды дұрыс көрдік.

Қалдыгүл, Қызылорда қаласынан: – Мен ол баланың бойында қандай да бір құдірет бар екенін сезгендеймін. Біз ем қабылдау үшін бір автобуспен Қызылордадан ерте шығып, Аралқұмға барған едік. Сол жерде түске дейін бір жарым мыңдай адам жиылып қалды. Емшіге бірінші кезекте денсаулығы нашарлар мен мүгедек жандарды кіргізеді екен.

Сеанс жүріп жатқанда емші баланы бір кісі көтеріп сыртқа шықты, барлығымыз соған қарап қалдық. Сол кезде ол кішкентай баланың нәзік даусымен: «Отырғандар арасында құмалақ ашатын, адам емдейтіндер болса, бұл жерден алысырақ кетсін. Ем жүрмей жатыр», – деп хабарлады. Менің де адам емдейтінім бар еді. Сондықтан біреуге зияным тимесін деп емдетуге апарған екі немеремді қалдырып, орнымнан тұра бергенімде бала менен неге келгенімді сұрады. Мен немерелерімнің ас қорыту жолдары ауыратынын айттым да, алыстау жерге барып отырдым. Сол кезде емшінің үлкен адамның даусымен екінші біреуге: «Жаңағы кісі кетті ғой, сіз неге отырсыз?!» – деп ұрсып жатқанын естідім. Соған қарағанда, ол адамдардың кім екенін, ол жерге не оймен барғанын айтпаса да біліп отыратын сияқты.

Өзім кірмесем де екі немереме ем қонғанын тілеп отырдым. Сыртта отырып іштен шыққандардан шаршауды байқамадым, ауырғаны басылып, жүздері нұрланып шығып жатқандарын көрдім. Соған қарағанда, оларға ем қонып жатса керек. Кезексіз кіру үшін 30 мың теңге берген біреуге біздің көзімізше: «Ақшаң көп болса, басқа жерге барып ем қабылда. Бұл жерде ем ақшаға сатылмайды!» – деп ұрысып тастады. Мұндайға қалай риза болмасқа? Мен сендім.

Ергеш, Сайрам ауданының Қарабұлақ ауылынан: – Біздің ауылдан да автобуспен адамдар кетіп жатыр. Біз төрт кісі 15 мың теңгеден бір машинаны жалдап бардық. Емші бала Қызылорда облысының Арал ауданындағы Аралқұм деген шағын ауылда тұрады екен. Ол ауыл облыс орталығынан жиырма шақырым жерде орналасқан. Ауылда дәмхана деген атымен жоқ, жолдары өте нашар. Өзімізбен алып бар­ған тамағымызды жеп қайттық.

Адам көп, барлығы далада кезек күтіп тұрды. Емді шарбақтың ішінде жүргізеді екен. Оған жиырма адам кіруі керек. Бірақ баланың жеңгелері болса керек, бес жүз теңгеден алып, сексен адамнан кіргізіп тұрды. Шарбақтың ішінде де жағдай жасалмаған. Біреулер түрегеп тұрды, екіншілері отырды. Емші баланың қолында қамшы немесе басқа нәрсе жоқ. Ол қандай да бір дұға да оқымайды. Өзі адамдардың қасына жақындамай, айналып жүреді екен. Маған ол ойнап жүрген секілді көрінді. Сеанс аяқталған соң бір жеңгесі ем толық болуы үшін тағы төрт мәрте келуіміз керектігін айтты. Қысқасы, мен ол емшінің кереметіне сенбедім. Екінші мәрте алдына бармаймын да.­­

...Бұл айтылғандар қызылордалық 11 жасар Ербосынға ем қабылдау үшін барған екі адамның сөзі. Бірақ бұған қарап түбегейлі қорытынды жасаған дұрыс бола қоймас. Бәлкім емнің шипалы болуы үшін оған толық сеніммен бару керек шығар. Қалай болғанда да жүздеген адам уақытын текке құртып, ем қабылдап жүрмеген болар. Әйтеуір бүгінде Ербосынның аты дүркіреп тұр.

Ә. НАУАЙЫ.