حازىرەتى ءالي ءبىر كۇنى حريستيان دىنىندەگى ءبىر ۇيگە قوناققا بارادى. حريستيان ادام قوناقجايلىق تانىتىپ، ءالي حاليفاعا ءجۇزىم ۇسىنادى. بىرگە وتىرىپ ءجۇزىمدى جەيدى. ءۇي يەسى جۇزىمنەن جاسالعان شاراپ ۇسىنادى. حازىرەتى ءالي:
– شاراپ ءىشۋ حارام، – دەپ جاۋاپ بەردى. حريستيان ادام تاڭ قالىپ:
– مۇسىلماندارعا تاڭ قالامىن. ءجۇزىم ادال دا جۇزىمنەن جاسالعان شاراپ حارام دەيسىڭدەر. ەكەۋى دە جۇزىمنەن جاسالعان عوي، – دەدى. ءحازىرتى ءالي ءۇي يسەسىنە قاراپ:
– ايەلىڭ بار ما؟، – دەپ سۇرايدى.
– بار، – دەپ جاۋاپ بەرەدى ول.
– قىزىڭ بار ما؟، – دەپ سۇرايدى، حازىرەتى ءالي.
– بار، – دەپ جاۋاپ بەرەدى ول.
– ايەلىڭ مەن قىزىڭدى وسىندا شاقىر، – دەپ بۇيىرادى. ءۇي يەسى ايەلى مەن قىزىن شاقىرتىپ الدىرادى.
– مىنا قىز ايەلىڭنەن پايدا بولدى. ءبىراق ساعان اللا اناسىن حالال قىلدى دا قىزىن حارام قىلدى، – دەدى ءالي حاليفا.
بۇل جاۋاپقا تاڭ قالعان حريستيان ءتىلىن شاھاداتقا كەلتىرىپ، اللا ءبىر جانە مۇحاممەت (س.ع.س) ونىڭ قۇلى ءارى ەلشىسى سەندە ونىڭ حاليفاسىسىڭ دەپ مۇسىلمان بولعان ەكەن.
SUNNA.KZ